Na drie fantastisch gave dagen in winter wonderland durf je bijna niet te hopen dat het nog mooier zal worden. Maar echt waar, het kan. Het kan nog mooier, het kan nog leuker, het kan nog grappiger. Inmiddels hebben we al drie vormen van sneeuwvervoer uitgeprobeerd. De grappige husky-slede, de stoere sneeuwscooter en de romantische rendier-arreslee. Vandaag was het de beurt aan sneeuwschoen. Een soort van ‘bigfoot’ waarmee we vroeger pirouettes konden draaien op de skipiste, maar dan zonder gladde glijzool maar juist met een geribbelde, met spijkertjes bedekte zool. Hup het bos in! Ploegend door de dikke sneeuw, op naar het met ijs en sneeuw bedekte meer. Bijzonder tafereel en waarschijnlijk hadden alle vissen het hazenpad al gekozen voordat ze ons, al lomp stampend, het ijsoppervlak op zagen komen lopen

Het landschap waar onze grappige sneeuwschoenen ons doorheen loodsen is wonderschoon. Het bijna meterdikke pak maagdelijke sneeuw, de met enorme lagen sneeuw bedekte takken van de duizenden bomen en de smalle paadjes waardoor je je een weg moet banen. Uitkijkend om niet in metersdiepe gaten te stappen met het risico dat je voor de zoveelste keer weer in dat heerlijk zachte dekbed van versgevallen sneeuw neervalt. Om daarna al je energie te moeten gebruiken om überhaupt weer op te staan omdat je, waar je je voeten of handen ook neerzet, iedere keer weer vet in de dikke laag wegzinkt. Om dan als beloning voor de enorme sportieve prestatie die je geleverd hebt, mag gaan genieten van een heerlijke McReindeer, gemaakt van het rendier dat door je vrolijke en grappige gids waarschijnlijk gisteren geschoten is en die hij nu hoogstpersoonlijk voor je aan het grillen is boven het oergezellige vuurtje in de, voor ons inmiddels welbekende, kota. Het is een feest om hier te zijn en te mogen genieten van de hartverwarmende gastvrijheid van de Lapse Finnen. Thank you Lapland!