Onze poriën openen zich en langzaam breekt het zweet ons uit. De weldadige warmte van de sauna ontdooit ons en langzaam komen we weer een beetje op aarde en kunnen we terugblikken op de bijzonder tocht van vandaag.

Dat hier de lucht vanuit de poolstreken deze kant op waait, hoef je niet van het weerbericht te vernemen, dat kun je zelf wel voelen als je naar buiten stapt, maar toch houdt ons dat niet tegen om met een 600cc Lynx Snow Scooter een tocht van 70 kilometer naar de Russische grens te ondernemen.

Via oude smokkelroutes banen we ons met een gangetje van 50 km/h door de meters sneeuw. Soms zien we een grote vogel, waarschijnlijk een patrijs, verschrikt wegvliegen. De grote hoeveelheid sneeuw heeft de wereld volledig veranderd in een buitenaardse witte omgeving. Zelfs de bomen zijn niet meer als zodanig te herkennen. We vliegen door de sneeuw en de rupsbanden van de Snow Scooters spugen grote witte wolken uit. Na een uur of twee doorstuiven zien we ineens hoge wachttorens vanwaar met bont gemutste mannen de Kalasjnikovs op onze karavaan gericht houden. Mijn vermoeden dat we de Russische grens bereikt hebben is juist en door een stem met een Russisch Engels accent worden we gewaarschuwd niet nog dichter bij de dikke rollen prikkeldraad te komen. Dit gehele tafereel doet de kou alleen nog maar toenemen en het kampvuur dat we maken met koffie en barbeque worst verandert daar niets meer aan.

Stuur om en volgas stuiven we naar huis om 3 uur later in de sauna de poriën vol open te zetten en langzaam het leven weer terug te voelen komen in onze ledematen.

Tevreden blikken we terug op deze geweldige dag.

(written by Paul)