On the go. . . Daar zitten we dan. . . Op 10 kilometer hoogte, inmiddels vliegend boven Rusland. De lampen in het vliegtuig zijn inmiddels gedimd, de meeste mensen slapen en ik zit hier met Neil Diamond op mn oortelefoontje. In Kuala Lumpur is het 11 uur 's avonds, voor ons is het nog maar 4 uur in de middag, weird om dan verplicht te moeten slapen. De vlucht verloopt tot op heden zeer relaxt, af en toe een turbulent vluchtheuveltje, maar het mag eigenlijk geen naam hebben. Te weten dat we over een paar uurtjes ons eerste becak-tochtje zullen maken door de straten van Yogyakarta lijkt onwerkelijk. Paul kennende is het eerste wat hij straks echter zal doen als hij aankomt in het hotel een vette plons in het zwembad nemen. Wat een heerlijk vooruitzicht. . . . . . . Inmiddels is het half twee 's nachts en vliegen we boven New Dehli. Boven het middenoosten was het als altijd weer lekker onrustig. De vluchtheuveltjes die geen naam mogen hebben werden groter en hoger en grilliger. Van links naar rechts in onze stoelen. Jeetje, zo kunnen we toch niet rustig zitten lezen ; )? Natuurlijk hebben we wel hard naar beneden gezwaaid toen we over Kandahar en Kabul vlogen. Ja Shir, gloof dat Fred echt ff naar ons terug zwaaide. Nog een kleine vijf uurtjes en we zijn in Maleisie. Korte pitstop om twee uurtjes later weer in een andere kist van MA te stappen. Langzaam komen we richting onze eerste eindbestemming. Pilootje, van mij mag het gas erop hoor! Veilig geland airport Kuala Lumpur. Nu eigenlijk alle tijd om rond te neuzen, maar eerlijk gezegd willen we maar 1 ding, door! Na een koffie die waarschijnlijk al gezet is tijdens ons vertrek uit Amsterdam en een thee die ongeveer net zo zwart was als de koffie besluiten we gewoon een bankje te zoeken en nogeffe de beentje omhoog te doen om tukje te doen bij de gate. . .