Tempeldagje Na onze becak-tour van gisteren hadden we inmiddels al een beetje van de overvolle jalans van Jogja meegekregen. Vandaag tijdens onze rit richting de Borobudur kregen we het vanuit onze eigenste busje met prive-chauffeur (superaardige vent die ons een beetje bahasa leert en waar we eigenlijk gewoon nederlands mee kunnen praten) nog weer er nog even weer wat meer van mee. Scootertjes, duizenden, met babies, kleuters, jonge jongens, meiden in amazonezit achterop, ongelooflijk dat het allemaal goed gaat. Naast de vele scootertjes natuurlijk ook veel, heel veel busjes, autoos en allerlei andere voertuigen, zoals becaks, becaks met een paard ipv een fiets, snap ik nu eindelijk eindelijk wat 'sjerret sjerrot' betekent! Het is namelijk de nationale manier van lopen hier in Indonesie ; ). Werkelijk iedereen die op slippertjes of andersoortige sandaalachtige voetbekleding loopt wil zo snel mogelijk de zool versleten hebben, daarom tilt gewoon niemand zijn of haar voeten op bij het lopen. Ontzettend grappig geluid: sjerreeeet, sjerrooooot. . . .  De Borobudur lag er weer mooi bij, inmiddels zo goed als schoon na de enorme laag Merapi-lava die er in november op is komen te liggen. Helaas waren ze nog bezig met de bovenste laag, precies die laag waarop de stoepaas staan die je moet proberen aan te raken voor nog meer geluk en succes. Jammer, maar no problem, gelukkig zijn we toch al ; ). Na een zeer verantoord middagmaal met nasi goreng, tempeh goreng, tahu goreng, pisang goreng en loempiaatjes (in een eigenlijk veel te toeristisch restaurantje) een lange rit gemaakt richting de Prembanan tempel, zeker indrukwekkend, maar het haalt het niet bij de sereniteit en de pracht van de Borobudur. Onze weekhartige harten konden het vandaag natuurlijk ook niet weerstaan om van de straatverkopertjes, die werkelijk op iedere hoek van de straat staan, iets te kopen. Nadat we gisteren al drie mooie batik schilderijtjes hebben gekocht, gingen onze rupiaas vandaag naar twee boedhabeeldjes (sunrise en sunset), twee echte jogja-zilveren ringen voor Liek(ie) en een paar echt lederen slippers voor Paul. We hebben in ieder geval weer goed kunnen oefenen met afdingen. Aangezien iedereen die hier woont ons alles, maar dan ook alles kan wijsmaken, geloven wij echt dat wij hier voor weinig geld het allerbeste waar hebben gekregen. . . . . . Keep on dreaming ; )