Wat een gebrul de hele avond en nacht. Donder en geraas alsof de Bromo ieder moment van plan is te exploderen. Maar naarmate de uren verstrijken lukt het ons toch om in slaap te vallen. Adoe, om kwart over drie gaat die verrekte wekker alweer, we hebben amper geslapen voor ons gevoel. Maar goed. alles voor het goede doel, en de spectaculaire zonsopgang die ons beloofd is.

Om vier uur sharp, geen jam karet dus, vertrekken we met een fourwheeldrive richting de vulkaan. De voorruit van de jeep is zo vies en vol met stof dat we ons afvragen of de chauffeur nog van plan is de ramen schoon te maken voordat hij met ons in die jeep stapt. Nee hoor, niet nodig volgens hem, hij heeft genoeg zicht. De weg is een grote modderpoel van neergedwarreld stof van de erupties van de vulkaan (de Bromo is sinds december weer actief).

Hobbel de bobbel de bobbel in de nacht, zonder verlichting op straat op een hele smalle weg, geen hand voor ogen kunnen zien, de voorruit wordt viezer en viezer . . . .

Na een halfuurtje hobbelen staan we ineens stil bij een groepje jeeps. Ohhhh we moeten eruit. Zijn we er al dan? Neeeeeeee, jullie moeten nog 3 kilometer te voet verder klimmen voor het eerste uitzichtpunt. He? Nou ja wij zullen wel gek zijn. Staan er ineens allemaal mannetjes met paarden om ons heen. Of we niet effe lekker met een paardje omhoog gebracht willen worden voor maar 8 euro per persoon. Boehoe, ik ben bang voor paarden!!!

Maar goed, natuurlijk zijn we alletwee op zo'n paardje gestapt, hobbel de bobbel omhoog. Na een kilometer ofzo worden we alsnog van de paarden afgeknikkerd, vanaf hier moeten we toch echt zelf omhoog klauteren. Duhhhhhhhhh

Aangekomen op het uitzichtpunt, de zon is al lang en breed op, geen zonsopgang meer te bekennen, blijkt het daarboven foggy en rainy. Al waren we eerder geweest, dan nog zouden we geen sunset gezien hebben waarschijnlijk. Domper!

Terug dan maar naar het hotel voor een ontbijtje en een douchje en dan weer verder richting Kalibaru. Tijdens de terugrit naar beneden zien we pas wat een schade de erupties van de vulkaan zowel de natuur als de dorpen heeft aangedaan. Troosteloos, alles is zwart. Afschuwelijk om te zien. Stof van 20 cm dik en terwijl wij wegrijden heeft de Bromo ons als afscheid nog een eruptie kado gedaan waardoor we door een dikke stofwolk onze trip vervolgen.

Inmiddels zijn we veilig en wel aangekomen in Kalibaru waar we net heerlijk hebben gezwommen, gemasseerd zijn en tezamen met tig bussen andere Nederlanders vanavond van een lux maaltje gaan genieten.