De Pasar Vergeet alle verhalen die je ooit over een Pasar hebt gehoord. Deze Pasar is met geen een andere te vergelijken. Ik geef ruiterlijk toe dat het 's ochtends vroeg met een weke maag deze Pasar bezoeken, ook vragen is om moeilijkheden. Je duikt de smalle donkere overdekte paadjes in staat oog in oog met een berg vissenkoppen, visseningewanden die nog bewegen en allerlei andere delen van die vissen, met bijbehorende geuren en een kakafonie van geluiden. Het lukt je nauwelijks dit te bevatten of de verkoopstertjes, lieftallig zonder tanden, gaan het vervolgens ook nog onder je neus houden en vragen lief of je het wil kopen/proeven. Na twee volle gangen met vis en visdelen ben je blij dat je maag het toch heeft volgehouden, ware het niet dat je je ineens in de ayam afdeling bevindt. Kippen, kippen delen en andere niet te herkennen onderdelen worden zowel met het mes maar ook met de hand uit elkaar getrokken. Het koopwaar wordt weer onder mijn neus gehouden, en zo kan ik goed zien dat alles ook nog bedekt is met een laagje vliegen. Nu gaat mijn maag toch wat meer onrustig worden. Alarmbellen gaan rinkelen als ik onze kok rustig diverse ingredienten zie aanwijzen waar wij straks mee gaan koken, en waarschijnlijk ook gaan eten. De eerste knoop zit nu echt wel in mijn maag. Half versuft en een beetje uit het veld geslagen loop ik snel door en kom zo niets vermoedend op de babi afdeling, onderdelen varken met ditto leger vliegen. Ik moet naar buiten....... en snel. Met het zonnetje op mijn hoofd en een Kretek tegen de geur, kijk ik naar een oud mannetje die volop sate staat te roosteren, en gek genoeg krijg ik plotsklaps honger. Pasar overleefd, ik ben weer de oude.