The coral garden of Gili Meno Ongelooflijk, dit hebben we nog nooit gezien. Ja, op tv misschien met Jacques Cousteau, maar nog nooit met eigen ogen. Met zo'n grappig en vrolijk gekleurd bootje de zee op. Zo'n honderd meter verder plons je vervolgens het water in. Best wel eng in het begin, vooral met die slungelige flippers aan je voeten. Hups, snorkel op je kop en gezicht onder water. Denk eraan, niet door je neus ademen, maar door je mond. Oke ik heb m door geloof ik. Maar wat je dan ziet is onwaarschijnlijk. Overal om je heen en onder je koraal, koraal en nog eens koraal. Daartussen zwemmen vissen die ongeveer alle kleuren hebben van de regenboog. Maanvissen zoals mn vader die vroeger ook in zn aquarium had, neonvisjes in knalblauw, knalgele ronde vissen, je kunt het niet verzinnen of het zwemt er wel. Opeens wijst de gids met zijn vinger, kijk kijk, een turtle! He? Echtwaar een joekel van een zeeschildpad. Door ons gewijs en getrappel schrikt onze turtle en zwemt hij met logge slagen de diepte in. Wij hem achterna natuurlijk. Fantastisch! Weer op de boot geklauterd varen we verder en een eindje verderop worden we losgelaten in Coral Garden. Hups snorkel weer op, Paul zn flippers weer aan, ikzelf heb ze inmiddels afgezworen die ondingen, en hups naar beneden kijken.  Alsof je losgelaten bent in een immens groot zeeaquarium. Niet te geloven wat een pracht. Levend koraal in alle soorten en maten en kleuren. Sommige bewegend andere weer doodstil. Het zeewater is werkelijk glas en glashelder en aan de hand van onze gids (wat een schatje) gidst hij ons door het hele koraalrif heen. Jammer dat je dit niet op foto of film kunt vastleggen. Liekie heeft mijn snorkelles van gisteren goed opgepakt en zwemt als een dolfijn, weliswaar hand in hand met onze gids, door het kristalheldere zeewater. Een hele andere wereld laat zich aanschouwen en doet ons te meer beseffen hoe mooi onze aarde is. Wat we nu ook weten is dat warung Ana de lekkerste tempe goreng en bami van het eiland serveert. Je zou het niet denken als je het bamboo hutje ziet, waarachtig, de lunch is heerlijk en dan sluiten mijn ogen zich als vanzelf en doe ik een lekker tukkie bij het rustgevend geluid van de branding. En zo glijdt weer een dag langzaam aan ons voorbij. . .