The Little Hilton . . . (Part Two)
En wat is er dan zo anders? Wat maakt dat je, als je via de deuren van het vliegveld die wondere, geurige, kleurige wereld van Indonesie instapt en je overgeeft aan dit leven hier, het gevoel hebt dat je ineens weer een kind bent? Een kind dat de wereld aan het ontdekken is? Een kind dat alles voor de eerste keer ziet, hoort, proeft, ruikt en voelt? Dat je bij iedere stap die je zet denkt dat je hem nog nooit eerder hebt gemaakt? Wat is dat dan?
SAMEN is hier het toverwoord! Alles wordt hier samen gedaan, met familie, met vrienden, met oma's, met opa's, met vaders en moeders, met zussen en broers, met tantes en ooms, met neven en nichten, en in ons geval zelfs met achterneef en achternicht. Samen eten, samen koken, samen shoppen, samen naar de bios, samen leuke dingen doen, gewoon samenzijn. Samenzijn is hier tot een kunst verheven. Met elkaar en voor elkaar. Alles met elkaar delen, tot het bed aan toe hahaha (met z'n vijven een slaapkamer delen is het toppunt van SamenZijn).
Familie is de rode draad, is het anker voor eenieder. Familie is de veilige haven waardoor je je nooit alleen hoeft te voelen. Met en bij de familie wordt je gelukkig, ben je gelukkig en blijf je gelukkig! Mooi om te zien, heerlijk om te voelen. Wat een kado om dit te mogen meemaken!
To be continued. . .
Reacties
Reacties
Ha lieve Lieke en Paultje,
Wat een leuk en herkenbaar verhaal.....deze herinneringen heb ik ook aan mijn familie......en eerlijk gezegd mis ik dat stukje soms ook wel.....dat woordje samen is zoveel zeggend en gelukkig zie je hier in Ned dat we ook meer die kant op gaan. Het is leuk die onafhankelijkheid van elkaar . Het heeft ons individueel op bepaalde vlakken sterkte gemaakt en kunnen de meeste hun eigen boontjes doppen maar het heeft ook z'n andere kant.....en die is steeds zichtbaarder aan het worden. Gelukkig ziet Denhaag dit in. Dat dit voor nu voor heel veel mensen verwarring en weerstand oproept, is begrijpelijk. Ze willen en gaan misschien te snel nu, maar ik denk op langer termijn dat het ons allen weer meer bij elkaar brengt....en dat er weer een wij ipv een ik cultuur ontstaat......dus wat mij betreft , geen /minder afhankelijkheid meer van allerlei instituten/instellingen maar dat we meer samen met en voor anderen zijn..:))) dat geeft verbondenheid. Indonesië is hier een mooi voorbeeld van....hoe corrupt dit land aan de andere kant ook misschien is.....mooie mensen daar.
Geniet lekker van jullie reis en alle mooie mensen daar .
Liefs xx
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}