The Little Hilton . . . (Part Three)
Mission accomplished! The Two Sisters back in Serpong! Het was bijzonder om lieve Maud en Liet te herdenken met hun dierbare nichten O'rrie en O'nnie. Het ultieme familiegevoel waarmee wij als kinderen van de derde generatie zijn opgegroeid in Nederland.
Ineens begrijp je alles! Begrijp je waarom je moeder altijd maar weer ieder weekend naar haar moeder wilde om daar al haar broers en zussen met hun gezinnen te zien. Ineens begrijp je waarom er tijdens ieder maal, of het nou ontbijt, lunch of diner is, weer over eten gesproken wordt. Ineens begrijp je waarom je vroeger als kind iedere keer maar weer naar de winkel gestuurd werd om weer een of ander kruidig ingredient te halen. Ineens begrijp je waarom je neven en nichten als broers en zussen voelen, en je ooms en tantes als je tweede vaders en moeders. Ineens begrijp je waarom je ouders vroeger altijd met de hele familie in een lange karavaan van auto's richting de Costa Brava wilden gaan om daar in een soort van kumpulan van tenten en caravans op een camping te gaan staan en daar samen te genieten van het samen eten en drinken onder de tropisch warme zon van Spanje.
Dank jullie wel lieve familie, dank jullie wel voor jullie hartverwarmende gastvrijheid. We will come back to your beautiful Little Hilton . . .
Reacties
Reacties
Lieve Liekie en Paul! Ontroerend je verhaal. Zoals je het beschrijft kan ik het helemaal meevoelen. Dank je wel voor het meereizen lieve scheet. Knuffel voor jullie allebei!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}