Na 3 dagen gepamperd te zijn, en vooral beschermd ;), door onze familie, staan we nu dan echt op eigen benen. . .

Om 10.15 uur vertrekt onze trein naar Bandung. Omdat de ochtendspits, volgens onze neef Johnny (ook wel The Godfather genoemd :)) 'un-pre-DictaBel' is, moeten we zo rond 7.00 uur vertrekken. OK! No problem! Keurig om 7.00 uur zitten we klaar nadat we als birthday-ontbijt alweer een kom mie sua, kankung en een pisang goreng naar binnen hebben gewerkt. We de lempers van Onnie (de allerliefste Indonesische tante die er bestaat, oja samen met Orrie natuurlijk) voor nu even afgeslagen hebben. Die vervolgens als lunchpakketje, samen met een bak heerlijk zoet-sappige mangostukken, voor ons in een meeneem-bag worden gestopt :).

7.15 uur! Geen Johnny te bekennen! 4 paar verschrikte ogen van zijn 3 te grappige dochters en zijn liefhebbende echtegenote! Johnny wordt met veel bombarie wakker gelachen door zijn 4 vrouwen ;). Een halfuur later (de uitdrukking 'jam karet' wat zoveel betekent als 'gerekt uur' ;), is hier in vol ornaat van toepassing), zitten we, na een goodby-knuffel-partij waarbij de waterlanders weer rijkelijk gevloeid hebben, alsnog in de auto. . .

'Just in time' arriveren we op stasiun Jakarta Gambir, on our own. . . We installeren ons comfortabel in de lekkere stoelen in de eksklusif coupe en zetten ze maar gelijk in de slaapstand :). Dat duurt echter niet lang. De trein loodst ons door een scala van gezichtsvelden. Langs de sloppenwijken van Jakarta waarbij je hart echt even stil komt te staan door het confronterende beeld maar waarbij de lachende en vrolijke gezichten van de spelende kinderen langs de spoorlijn (I know, levensgevaarlijk!!!) ons toch het meest bijblijven, tot de meest prachtige glooiende heuvels vol sawa's en theeplantages. Beautiful!

Om aan te komen in Bandung, de stad uit de verhalen van mijn oma. Oma Carolien (ook wel tante Pol genoemd). Die zo heerlijk kon vertellen over haar leven in Nederlands Indie en vooral haar leven hier in Bandung. Over haar werk als boekhoudster voor de assistent resident van Bandung. Over het koken dat ze deed om een extra centje te verdienen voor het gezin. Over het heerlijke klimaat en het vestje dat ze 's avonds altijd aantrok omdat het hier in Bandung dan zo aangenaam afkoelt. Mooi om precies op deze plek te zijn waar haar verhalen weer tot leven komen. En mooi om juist in deze mooie Rumah Dangdos (een huis uit de koloniale tijd die weer volledig in oude stijl is teruggebracht en nu als sfeervol B & B fungeert) te voelen waar die verhalen zich hebben afgespeeld. We wanen ons begin 20ste eeuw . . .

Heerlijk! Het is 6.00 uur, de zon is al op, de temperatuur is al meer dan lekker. Zittend aan de robuuste stamtafel, uitkijkend op de sfeervolle binnenplaats met de traditioneel gedekte ronde tafeltjes voor het ontbijt, kan ik alleen maar 'dank je wel lieve oma' zeggen en genieten . . .