Wat een gave stad! Wat een happiness in de straten! Cultuur en kunst everywhere en hoe trots zijn ze op deze cultuur! De wereldberoemde Malioboro Road met de honderden kraampjes met allerlei oleh oleh (rommelsouvenirs voor toeristen), waarbij ieder kraampje exact hetzelfde verkoopt als zijn buurman en er steevast een verkoopprijs genoemd wordt van 20 x de werkelijke waarde! Maar goed Paul zou Paul niet zijn als hij nu niet een veel te grote mafiabatik korte broek (model nihil) en niet-bijpassend batikprint t-shirt met op de voorkant prijkend 'I love Yogja' zou hebben gescoord voor nog steeds veel te veel rupies ;).

Yogja, stad van het batik, stad van het enige echte Yogja-zilver, stad van de kunstige wajangpoppen van buffelhuid en last but not least stad van een van de wereldwonderen van Unesco, de Borobudur.

Eenmaal in Yogja moet je wel in de toeristenmodus. Paul omdat hij met zijn grijze kuif en 1.85 meter hoog boven de mensenmenigte uitsteekt, maar ook ik als gado-gado indo val met mn 'hollands glorie' postuur ;) niet binnen de maten van de gemiddelde indonesische vrouw (haha we passen samen niet eens in een tweepersoons betjak).

Een stad die niet te vergelijken is met Jakarta of Bandung. Misschien wel even druk, maar anders druk. Vrolijker druk zoals de Amsterdamse vrijmarkt op Koningsdag, gezelliger druk zoals bij de Zomerfeesten tijdens de Vierdaagse in Nijmegen.

Yogja, City of Art. Met verfijnde precisie schilderen de batik-kunstenaressen op katoen of zijde de fraaiste tekeningen. En natuurlijk wandelen wij, een uur later, met een veel te duur en niet gepland om te kopen batik-schilderij de deur uit om het thuis heel misschien in onze slaapkamer op te hangen zodat we altijd weer dat happy gevoel kunnen terughalen zoals dat hier in Yogja in de lucht hangt. Gelukkig lukt het ons om bij de wajangpoppen-kunstenaar de hand op de knip te houden omdat we het tentje herkenden van vier jaar geleden en we de kunstenaar zover kregen dat hij echt geloofde dat hij ons ook herkende ;). En niet te vergeten, het enige echte Yogja-zilver! Wie kent het niet? All over the world wordt het gedragen ;), door mij in ieder geval al bijna vier jaar. Ik heb tenslotte de vorige keer van mijn, toen kersverse echtgenoot, een prachtige zilveren 'trouwring' gekregen. En guess what? Ze heeft er, ter ere van mijn Saartjes-verjaardag, een kameraadje bij gekregen in de vorm van een even zo mooie zilveren armband :). Is dat echte liefde of wat?

En dan als kers op de taart, als highlight van onze city-trip Yogja, een van de wereldwonderen: de Borobudur! Was dit wonder de vorige keer nog bedekt onder een dikke laag stof na de uitbarsting van de Merapi vulkaan, vandaag presenteerde ze zich als een Grande Dame, als de diva der tempels. Drie maal rond de tempel, laag voor laag, wederom onder de indruk van de gedetailleerde uitgehouwde tekeningen die ons een heel verhaal vertellen (waarvan de inhoud vast wel ergens op Google of Wikipedia te vinden is). En dan dat magische moment dat je de top van de tempel bereikt en alle verborgen boedha's in de stoepas ziet. En dan dat nog magischer moment dat je een stoepa uitkiest en je hand door een van de gaten steekt in de hoop dat je de verborgen boedha aan kunt raken en een wens mag doen . . .

Het was weer een feest om hier te zijn! Een mooie afsluiting van het eerste deel van onze reis door Indonesie. Bye bye Java! Op naar Sulawesi en haar Toraja-volk!