Onwerkelijk is het. Surrealistisch bijna. Alsof je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bent alleen omdat niets is zoals je het gewend bent op deze speciale dag van het jaar . . .

Uit de speakers van het taxi-busje van onze nieuwe, meer dan sympathieke driver-vriend Putu, die ons met alle liefde vanuit het noordelijke Munduk naar onze nieuwe bestemming aan de oostkust van Bali wil brengen, galmen subtiel Bali-zen-spa-achtige melodieën in plaats van onze favoriete dag-voor-kerst-song 'Driving home voor Christmas' van Chris Rea. Ons jaarlijkse tafereeltje van een volgebouwd kleed vol lekkere kleine tapashapjes, voor de gezellig brandende haard op kerstavond heeft plaats gemaakt voor een pre-kerstdis onder het rieten dakje van de bale bale (een soort van overdekt miniterrasje op palen met van die dikke strandtent-achtige dikke wegzak-kussens) waarbij het lage tafeltje gevuld wordt met borden met knoflook overgoten udang (garnalen) en een heerlijk geurend citroengras-kruidenmengsel gelegde gegrilde en gestoomde ayam. Uitkijkend over de (nog) rustige Bali zee met haar zwarte zandstrand en de bijbehorende zwarte rotsblokken waar de golven zo heerlijk op kunnen breken.

Vanuit onze 'logeerkamer', in de riante Villa die Wayan en John 14 jaar geleden hier hebben laten bouwen en daarna besloten hebben dit zalige optrekje voor een luttel bedrag per nacht te delen met 'anderen', kijken we uit op die, voor ons altijd zo rustgevende zee, en volmaakt gelukkig maar zeker ook met een soort van melancholische heimwee naar die fantastisch vrolijke schaterlach-kerst van vorig jaar waar mijn lieve tante Liet en mijn allerliefste mamsie nog zulke onvergetelijke hoofdrollen speelden. Van 'up above' genieten ze vast en zeker, met een glimlach op hun gezicht, met ons mee. . .

Merry X-mas to you all!