Aangekomen in onze laatste homestay van onze trip, in Canggu aan de zuidkust van Bali, waar je meer het gevoel hebt dat je in Ozzie-land bent dan in Bali ;). Deze laatste 'stop' voelt als het zebrapad naar het 'westen'. Mijn afgenipte spijkerbroek en vormeloos t-shirt (die tijdens de Galungan ceremonie in de strandtempel van Sanur nog zo ongemakkelijk voelden) misstaan hier in Kuta-area totaal niet, sterker nog het voelt zelfs 'hip' ;). Veel te bruine, glimmend gespierde surfdude lichamen in te krappe zwembroekjes lopen semi-nonchalant over het groezelige strand. Met hun, door de zon gebleekte, wapperende manen doen zij keer op keer pogingen de wit schuimende golven te trotseren. Om vervolgens onvoldaan (die golven laten zich namelijk echt niet gek maken door een paar 'dudes' meer of minder) een van de vele Ozzie-hippe strandtentachtige cafees in te duiken voor een heerlijke beefburger of steak met frietjes en sla.

Zonder dat we er op voorbereid waren (I know, alweer niet haha), hebben we, op het moment dat we voor de tweede keer bij onze driver Putu in zijn auto stappen voor onze laatste etappe van deze trip (van de oostkust naar de zuidkust van Bali), al afscheid genomen van het 'echte' Bali. Misschien maar goed ook, de overgang van Oost naar West wordt ons zo net even wat makkelijker gemaakt. Alhoewel. . . . de huidige kou in Nederland zal voor ons nog wel effe een 'slam in the face' worden, maar wie weet verwarmt de tropische warmte onze huidjes nog wel even ;).

Een dikke vier weken hebben we rondgezworven over een paar eilanden van het 17000 eilanden tellende Indonesie. We hebben ons, onbevangen als kinderen, ondergedompeld in andere culturen, genoten van het meer dan heerlijke eten, laten verrassen door de meest prachtige landschappen, laten verwennen door de meest gastvrije en vriendelijke mensen op aarde en ons laten verwarmen door het overheerlijke 'paling bagus' klimaat! We hebben iedere minuut geprobeerd in het NU te leven, van elke minuut te genieten. We hebben iedere minuut door en door beleefd, op ons netvlies geprint, in onze huid laten tattoo-eren en vooral in ons HART ge-etst!

Emo-doos als ik ben vullen mijn ogen zich weer met de welbekende waterlanders omdat ik weet dat de tijd van gaan is gekomen. Superdankbaar dat ik deze reis, samen met mijn allerliefste schattie Paul, heb mogen maken. Met een koffer vol gave herinneringen vlieg ik morgen terug naar Nederland om daar te beginnen aan een nieuw deel van mijn leven. Ik heb er zin in!

Dank je wel Java, dank je wel Sulawesi en dank je wel Bali! I'll be back I promiss!